Trzy lata w Nepalu – Grzegorz Słysz

More videos
Views
   
  • buddyzm w („przedbuddyjskiej”) tradycji Jungdrung Bon
  • wiedza jest przekazywana w zależności od receptywności ucznia
  • trzy poziomy nauki: sutra, tantra i dzogczen
  • z czym się utożsamiasz
  • czym się różnią Azjaci od Europejczyków
  • okres przed wynaturzeniem
  • różnice pomiędzy Tybetem a Nepalem
  • jaka jest użyteczność tych nauk duchowych w życiu

Strona Grzegorza (w przygotowaniu): www.namkha.link

Tags:

7 komentarzy

  • Justyna
    Reply

    niewątpliwie pan Grzegorz nosi w sobie dużo wiedzy…ale niestety nie było nam dane jej poznać w tym wywiadzie.

  • Rafał
    Reply

    Panie Grzegorzu, przeżyłem „coś” dokładnie identycznego co Pan podczas wywiadu ! Okoliczności były inne ale było to dokładnie to samo(też miałem słuchaczy i porozumiewanie się powiedzmy na innym poziomie[ proszę czytających o nie przypisywanie negatywnych odczuć mojej wypowiedzi])! Ciężko to doświadczenie zdefiniować, zdarzyło się ono już jakiś czas temu u mnie, wyciągnęłam pewne wnioski refleksje z tego szczególnego doświadczenia. Serdecznie pozdrawiam, Rafał 🙂

  • Pingback: PorozmawiajmyTV – Trzy lata w Nepalu – Grzegorz Słysz | Mowie Jak Jest

  • Astre
    Reply

    Utożsamianie się, to inaczej – identyfikacja. Czyli, identyfikujemy się z czymś, lub z kimś ? Mówimy – jestem człowiekiem, ojcem, matką, polakiem, prezesem firmy, księdzem, burmistrzem, policjantem, czy sportowcem miejscowej drużyny …etc.. Z jednej strony identyfikacja ułatwia przetrwanie, czujemy się lepiej i pewniej odgrywając różne role i utożsamiając się z nimi. Z drugiej jednak strony zakleszcza nasz własny obraz widzenia i pojmowania świata do poziomu własnej identyfikacji. W ten sposób też tworzy się tak zwana ”karma” – rodowa, narodowa, światowa jeśli chcemy posługiwać się taką definicją. Warto jednak wiedzieć, że ta karma, to nic innego tylko właśnie odgrywanie różnych ról, a przede wszystkim utożsamianie się z nimi jakby owe role były realne i rzeczywiste. Można zauważyć, że owe role oraz identyfikacja z nimi leżą dokładnie w linearnym czasie i przestrzeni, a więc poza chwilą obecną, a co za tym idzie wskazuje wprost na Iluzję, czyli iluzoryczny charakter co tworzy dystans pomiędzy tym, który subiektywnie identyfikuje się z czymś, a obiektywną, prawdziwą rzeczywistością.
    W wypowiedzi wybitnej nauczycielki Adwaity ( Gangaji), którą linkuje poniżej pokazana jest droga jak uwolnić się od fałszywych identyfikacji i zacząć wreszcie żyć – Prawdą !
    Ale, jak słusznie mówi Gangaji – wolimy żyć w fałszywych identyfikacjach, bo są one słodkie, kolorowe, bajeczne tymczasem żyć prawdą tego (Kim Naprawdę się Jest) – jest odpowiedzialne !
    http://www.dailymotion.com/video/x1oml5s

  • Megien
    Reply

    Mam wrażenie, że już samo słuchanie pana Grzegorza wprawia mnie w nastrój medytacyjny. Dziękuję za wspaniałą treść. A poza tym: można mówić powoli i nie spiesząc się? Można. Można mówić poprawnie, a nawet pięknie po polsku (odmieniając przez przypadki, nie używając nowomowy, itp.)? Można. Można mówiąc niewiele, powiedzieć tak wiele? Można.

Leave a Reply to aga Cancel reply

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>