Tam nie rozumiesz, tam czujesz przez serducho i to większa siła niż siła rozumu

Beatrycze – każdy przypadek jest inny, ale można zauważyć pewne prawidłowości. Ten który idzie na księdza, albo ta która idzie na zakonnicę, zazwyczaj są w ruchu pokuty za działania/zachowania przodków. Pokuty np. za morderstwa. Także w sensie przedłużania linii krwi jest to powiedzenie „Ja tutaj to zakończę”. W sensie nie przekaże życia dalej. W temacie samotnych – nikt z wyboru nie jest samotny. Człowiek jest „zwierzęciem” stadnym. Osoby samotne zazwyczaj są samotne, bo wewnątrz np. na ostatnich warsztatach w Gdańsku, było to widać. Kobieta jest sama, bo jest tak wkurwiona na facetów, że de facto chce ich zabić. To przeniesienie, z emocji babci, która była poniżana i gwałcona, a na koniec zostawiona sama. I ona z tej lojalności w sumieniu do babaci, też jest sama. Z jednej strony może to i dobrze, bo gdyby z kimś była, to być może by go zabiła. Beatrycze każdy porządek w pewien sposób ogranicza, ale to trochę tak, jakby 100 lat ktoś parzył kawę, albo herbatę, w określony sposób, i efektem tego jest pyszna kawa/herbata, a potem przychodzi jakieś dziecko, i mówi że się nie zgadza na ten porządek, schemat, wzór i mówi, że od tej pory będzie zalewało kawę zimną wodą, bo chce mieć wolny wybór. Wiesz co bym mu powiedział. Rób swoje. Doświadczaj. Tylko nie zmuszaj wszystkich w koło, aby szli za Tobą, i zmieniali to, co im działa. Pozdrawiam serdecznie

dziękuję pięknie za uznanie 🙂
Niech idzie w świat 🙂

Pozdrawiam

Hmmm nie wiem czy to nie będzie wiało jakąś ideologią, ale to takie odkodowywanie informacji z ciała, po to, aby uwolnić to, co było zatrzymane. Puszczanie energii dalej… czasami w ustawieniach wnuczka płacze za babcię – babcia nie mogła. A od strony biologicznej kawałek babci jest we wnuczce. Pokazuje to też, że żyjemy w systemach, czyli, że nasze decyzje nie tylko wpływają na nas, ale na potomnych. Robi się wtedy poważniej, bo widać, że nasza decyzja jest jak kamień wrzucony na taflę wody… niesie się daleko, daleko… poza nasze patrzenie.

Pozdrawiam

Nie zaobserwowałem niczego takiego.

Pozdrawiam

To wtedy ktoś ma trudniej, niż ktoś kto tak nie miał. Chociaż samo trudniej jest względne. Ale z mojego doświadczenia wynika, że wtedy jest mocno poblokowane w ciele. I w tym sensie jest trudniej. Sam ruch się nie zmienia, a jest to ruch DO Rodzica… a nie OD rodzica. Czasami bywa tak, że bezpieczniej jest przy jednym z rodziców.

Zazwyczaj takie osoby, które właśnie zadają takie pytania, chcą aby ktoś je uznał za ofiary. A ofiara ma to do siebie, że wcale nie chce, aby ją uratować. Z ofiarami nie da się pracować. One nie chcą zmiany.

Pozdrawiam